Η μπάμια και η καλλιέργειά της

Η γεωγραφική καταγωγή τηε μπάμιας αμφισβητείται, με πιθανούς τόπους τη νότια Ασία, την Αιθιοπία και τη δυτική Αφρική. Πάντως το φυτό αυτό καλλιεργείται στις τροπικές, ημιτροπικές και θερμές εύκρατες περιοχές του κόσμου. Συγγενεύει με το βαμβάκι, το κακάο και τον ιβίσκο. Είναι ευαίσθητη στις χαμηλές θερμοκρασίες και απαιτεί θερμό περιβάλλον. Αυτό την κάνει ένα καλοκαιρινό φυτό. Η ονομασία της, μπάμια, προέρχεται από την αραβική λέξη μπαμάι, γεγονός που υπονοεί ότι το φυτό έφτασε στη χώρα μας μέσω των Αράβων.

 Το φυτό μεγαλώνει μέχρι τα δύο μέτρα ύψος. Τα φύλλα του έχουν μήκος 10–20 εκατοστά και έχουν σχήμα παλάμης με 5–7 λοβούς. Τα λουλούδια της μπάμιας έχουν διάμετρο 4–8 εκατοστά και πέντε λευκοκιτρινωπά πέταλα, που συχνά έχουν μια κόκκινη κουκίδα στη βάση τους. Ο καρπός της μπάμιας είναι μακρύς, τριχωτός, με γωνίες και μήκος από 5–15 εκατοστά και τρώγεται μόνο όταν είναι άγουρος. Το τοίχωμα του καρπού είναι σαρκώδες και βλεννώδες, ενώ, όταν ωριμάσει, γίνεται ξυλώδες.

Άνθος μπάμιας και καρποί έτοιμοι για συλλογή.

Τύποι καλλιέργειας

Υπάρχουν δύο τύποι καλλιέργειας της μπάμιας, η ποτιστική και η ξερική. Οι ξερικές μπάμιες χρειάζονται ελάχιστο πότισμα και είναι οι πιο νόστιμες, αλλά δίνουν σαφώς μικρότερη παραγωγή. Αν το έδαφος της ξερικής καλλιέργειας είναι αργιλώδες, τότε πρέπει να το οργώνουμε καλά το φθινόπωρο για να συγκρατήσει υγρασία από τις βροχοπτώσεις. Για τις ποτιστικές καλλιέργειες τα εδάφη πρέπει να μην είναι αλατούχα ή πολύ υγρά.

Η μπάμια ευδοκιμεί σε καλοδουλεμένα και δροσερά εδάφη. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και στην Ελλάδα σπέρνεται μέσα Μαρτίου με αρχές Απριλίου. Η συγκομιδή γίνεται δύο μήνες αργότερα και συνεχίζεται μέχρι και το μήνα Αύγουστο. Κατά το μάζεμα χρειάζεται να φοράτε οπωσδήποτε γάντια, γιατί το φυτό προκαλεί έντονη φαγούρα και ερεθισμό, παρόμοιο με αυτόν της τσουκνίδας.

Φρεσκομαζεμένες μπάμιες, έτοιμες για μαγείρεμα.

Ποικιλίες μπάμιας

Οι ντόπιες ποικιλίες μπάμιας στην Ελλάδα είναι οι Μπογιατίου, Μπ-35, Πυλαίας, Λασιθίου, Κιλκίς, Βελούδο και Λειβαδιάς.

Καλλιεργούνται και κάποιες ξένες ποικιλίες όπως οι Perkins Spineless, White Velvet, Perkin’s Mamoth, Dwarf Green Long Pod και η ινδική Pusa Sawani. Οι ξένες ποικιλίες δεν προτιμούνται ιδιαίτερα από τους Έλληνες καθώς παράγουν μεγάλους καρπούς. Αυτό όμως μπορεί να είναι και πλεονέκτημα. Στην χώρα μας καλλιεργούνται 27.000 στρέμματα περίπου και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 25.000 τόνους. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής καταναλώνεται εγχώρια.

Η ανάπτυξη της μπάμιας, όπως και άλλων φυτών, επηρεάζεται από τη διάρκεια της ημέρας και της ηλιοφάνειας. Η μπάμια χρειάζεται πολύ ηλιακό φως, αλλιώς το λίγο φως της ημέρας προκαλεί πρώιμη ανθοφορία και μειώνει το μέγεθος των καρπών. Υπάρχουν πάντως και κάποιες ποικιλίες που είναι ουδέτερες στην ηλιακή έκθεση. Επίσης είναι σημαντικό να μην υπάρχει μεγάλη υγρασία στο περιβάλλον (προτιμότερη είναι μια υγρασία της τάξης του 70% –75%). Σε περιόδους και περιοχές με μεγάλη βροχόπτωση, η ποιότητα της μπάμιας είναι χαμηλότερη, γιατί το φυτό προσβάλλεται από σοβαρές ασθένειες στο φύλλωμα του.

 http://www.kevio.gr/garden/vegetables/okra/okra-and-its-cultivation/