Ευχές

 

Σύνδρομο Διαρρέοντος Εντέρου: Με Ποιες Παθήσεις Συνδέεται;

 

Το σύνδρομο διαρρέοντος ή διαπερατού εντέρου είναι μία πάθηση του γαστρεντερικού συστήματος που προσβάλλει το τοίχωμα του εντέρου. Στους ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό, τα βακτήρια καθώς και άλλες τοξίνες μπορούν να διαπεράσουν το εντερικό τοίχωμα και να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος. 

 Αρκετοί επαγγελματίες υγείας δεν αναγνωρίζουν το σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου ως νόσο, ωστόσο τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι αυτό συμβάλλει στη εμφάνιση μίας σειράς παθήσεων. 

Τι είναι το Σύνδρομο Διαρρέοντoς Εντέρου; 

Το γαστρεντερικό σύστημα αποτελείται από μία σειρά οργάνων που συνδέονται μεταξύ τους. Εκτείνεται από το στόμα μέχρι τον πρωκτό και περιλαμβάνει: 

• Τον οισοφάγο 
• Το στόμαχο 
• Το λεπτό και το παχύ έντερο 

 Τα πεπτικά ένζυμα που βρίσκονται στο στόμαχο και το λεπτό έντερο διασπούν τις θρεπτικές ουσίες της τροφής σε μικρότερα μόρια τα οποία ο οργανισμός χρησιμοποιεί για την εκπλήρωση των ενεργειακών του αναγκών, την ανάπτυξή του και την επιδιόρθωση των βλαβών που έχει υποστεί. 

 Το έντερο παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην προστασία του οργανισμού από επιβλαβή βακτήρια και τοξίνες.

 Μικρά ανοίγματα στο εντερικό τοίχωμα επιτρέπουν στο νερό και σε άλλες ουσίες να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, αποκλείοντας παράλληλα την είσοδο σε βακτήρια και άλλες επιβλαβείς ουσίες. Στο σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου, τα ανοίγματα αυτά είναι ευρύτερα, γεγονός που επιτρέπει σε σωματίδια της τροφής, βακτήρια και τοξίνες να εισέλθουν άμεσα στην κυκλοφορία του αίματος. 

Η σχέση μεταξύ της μητέρας και του παιδιού είναι βαθιά

Η σχέση μεταξύ της μητέρας και του παιδιού είναι βαθιά και οι νέες έρευνες δείχνουν μια φυσική σύνδεση ακόμα βαθύτερη από ό,τι είχαμε σκεφτεί.

---

Ο βαθύς ψυχολογικός και σωματικός δεσμός που μοιράζεται η μητέρα με το παιδί της, ξεκινά κατά τη διάρκεια της κύησης, όταν η μητέρα είναι το παν για το αναπτυσσόμενο έμβρυο, παρέχοντας τη ζεστασιά και τη τροφή, ενώ η καρδιά της παρέχει ένα χαλαρωτικό σταθερό ρυθμό.

Η φυσική σύνδεση μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου παρέχεται από τον πλακούντα, ένα όργανο κατασκευασμένο από κύτταρα της μητέρας και του εμβρύου, το οποίο χρησιμεύει ως αγωγός για την ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών, αερίων και αποβλήτων.

Τα κύτταρα ενδέχεται να μεταναστεύσουν μέσω του πλακούντα, μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου σε πολλά όργανα του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων, του θυρεοειδούς, των μυών, του ήπατος, της καρδιάς, των νεφρών και του δέρματος. Αυτά μπορεί να έχουν ένα ευρύ φάσμα επιδράσεων, από την ανακατασκευή των ιστών και την πρόληψη του καρκίνου μέχρι την πυροδότηση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι συνηθίζεται να ενσωματώνονται κύτταρα από ένα άτομο στους ιστούς ενός διαφορετικού προσώπου. Είμαστε συνηθισμένοι να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας ως μοναδικά, αυτόνομα άτομα και αυτά τα ξένα κύτταρα φαίνεται να διαψεύδουν την έννοια αυτή δείχνοντας ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μεταφέρουν κομμάτια άλλων ατόμων. Όσο αξιοσημείωτο μπορεί να είναι αυτό, εντυπωσιακά αποτελέσματα από μια νέα μελέτη δείχνουν ότι κύτταρα από άλλα άτομα βρίσκονται επίσης στον εγκέφαλο.

Μήπως έχεις δυσανεξία στη λακτόζη;

 

 Τι είναι η λακτόζη; 

 Η λακτόζη είναι το φυσικό σάκχαρο, όπως και η σακχαρόζη (η γνωστή μας ζάχαρη), που βρίσκεται στο γάλα και στα υπόλοιπα γαλακτοκομικά προϊόντα. Ακριβέστερα είναι ένας δισακχαρίτης που αποτελείται από 2 μόρια μονοσακχαριτών, τη γλυκόζη και τη γαλακτόζη. Η λακτόζη είναι η βασική πηγή υδατάνθρακα του γάλακτος και μάλιστα το γάλα και τα προϊόντα του είναι οι μόνες φυσικές πηγές λακτόζης που υπάρχουν! Το σώμα μας δημιουργεί ένα ένζυμο το οποίο ονομάζεται λακτάση που διασπά την λακτόζη σε σάκχαρα τα οποία το σώμα μας μπορεί να απορροφήσει και να χρησιμοποιήσει για ενέργεια. 

Προσοχή: Υπάρχει και κρυμμένη λακτόζη 

 Η λακτόζη υπάρχει στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο γάλα και ακόμα περισσότερο σε εκείνο που έχει χαμηλά λιπαρά. Πολύ λιγότερη ποσότητα έχει το γιαούρτι και το τυρί. Όμως, θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος πως αποφεύγοντας τα γαλακτοκομικά είναι προστατευμένος από τη λήψη λακτόζης και κατ’ επέκταση από τα ενοχλητικά συμπτώματά της. Τα άτομα με δυσανεξία πρέπει να διαβάζουν προσεκτικά τις ετικέτες των τροφίμων που αγοράζουν, αλλά και τη σύσταση των φαρμάκων που πρόκειται να καταναλώσουν. 

Ο σχηματισμός των σταλακτιτών και των σταλαγμιτών

 

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά δημιουργήματα της φύσης είναι τα υπόγεια σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

 Στην Ελλάδα είναι πολύ γνωστά τα σπήλαια της Δηρού, των Ιωαννίνων, της Παιανίας και άλλα. 

Το νερό της βροχής είναι όξινο λόγω της αντίδρασης του με το CO 2 της ατμόσφαιρας. 

Έτσι όταν το όξινο νερό περνάει μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα τα διαβρώνει, μετατρέποντας αργά το ανθρακικό ασβέστιο (CaCO 3 ), σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο (Ca(HCO 3 ) 2 ). Σαν αποτέλεσμα της διάλυσής τους τα ασβεστολιθικά πετρώματα αποσαρθρώνονται και σχηματίζονται τα σπήλαια. 

Επειδή το όξινο ανθρακικό ασβέστιο που σχηματίζεται είναι ευδιάλυτο άλας στο νερό δημιουργούνται ιόντα ασβεστίου (Ca 2 + ) και διτανθρακικού ανιόντος (HCO 3 - ).

 Όταν το νερό αυτό δημιουργεί σταγόνες (στάζει) στην οροφή του σπηλαίου, οι σταγόνες εξατμίζονται και σχηματίζεται (αποτίθεται) πάλι το λευκό στερεό ανθρακικό ασβέστιο, με βάση την αντίστροφη αντίδραση: 

Έτσι σχηματίζονται οι σταλακτίτες, σταγόνα -σταγόνα για χιλιάδες χρόνια. 

 Μερικές φορές σταγόνες από την άκρη ενός σταλακτίτη πέφτουν στο έδαφος, εξατμίζονται, με αποτέλεσμα πάλι την απόθεση στερεό ανθρακικού ασβεστίου και το σχηματισμό των σταλαγμιτών, που ορθώνονται από το έδαφος προς την οροφή. Αυτός είναι ό λόγος που ένας σταλαγμίτης βρίσκεται συνήθως κάτω από ένα σταλακτίτη.