Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Απολιθώματα-Τρόποι απολίθωσης

Απολιθώματα είναι λείψανα διάφορων ζωικών ή φυτικών οργανισμών που έζησαν σε παλαιότερες γεωλογικές εποχές, τα οποία μετά το θάνατό τους θάφτηκαν κάτω από όγκους χώματος και διάφορα φερτά υλικά. Αποτελούν τα καλύτερα τεκμήρια της εξέλιξης των οργανισμών του παρελθόντος.

Η Παλαιοντολογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με τα απολιθώματα. Περιγράφει τη μορφή που είχαν οι διάφοροι οργανισμοί που έζησαν κατά το παρελθόν και βγάζει συμπεράσματα για τη συστηματική τους θέση, την καταγωγή των διαφόρων ειδών, για το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν, τις κλιματικές συνθήκες που προτιμούσαν καθώς και για τη γεωγραφική τους εξάπλωση.

Η αξία της Παλαιοντολογίας είναι ιδιαίτερα σημαντική και τα οφέλη της μελέτης των απολιθωμάτων δεν περιορίζονται μόνο στην επιστήμη της Γεωλογίας, που συντελεί τα μέγιστα στη χρονολόγηση των στρωμάτων και των συνθηκών απόθεσης με τα χαρακτηριστικά ή καθοδηγητικά απολιθώματα, αλλά προσφέρουν στοιχεία και στην επιστήμη της Βιολογίας, καθώς βοηθούν στην κατανόηση της εξέλιξης των οργανισμών από την πρώτη εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη μας μέχρι τη σημερινή της μορφή.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

Βλαστοκύτταρα του μητρικού γάλακτος «περνούν στο μωρό»

"Δείχνουν να ενσωματώνονται και να γίνονται λειτουργικά κύτταρα" αναφέρουν οι ερευνητές


Κύτταρα της μητέρας στο σώμα του μωρού; Η ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε πριν από μερικά χρόνια ότι το μητρικό γάλα περιέχει βλαστοκύτταρα διαπιστώνει τώρα ότι τα κύτταρα αυτά περνούν στον οργανισμό των νεογνών, τουλάχιστον στα ποντίκια.

Ενσωμάτωση

Τα βλαστικά κύτταρα του γάλακτος «δείχνουν να ενσωματώνονται και να γίνονται λειτουργικά κύτταρα» αναφέρει στο New Scientist η Φωτεινή Χασσιώτου, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας.

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Τα φυτοφάρμακα απειλούν το μέλι παγκοσμίως (video)

Τρία στα τέσσερα δείγματα μελιού (75%) και από τις έξι ηπείρους της Γης βρέθηκαν να περιέχουν νεοκοτινοειδή φυτοφάρμακα, αν και σε ποσότητες εντός των ορίων ασφαλείας για τη διατροφή των ανθρώπων. Όμως το πρόβλημα φαίνεται να είναι πιο σοβαρό για τις μέλισσες.

Τα εν λόγω ευρέως χρησιμοποιούμενα παρασιτοκτόνα, που θεωρούνται πιο φιλικά στο περιβάλλον σε σχέση με αντίστοιχα παλαιότερης γενιάς αγροχημικά προϊόντα, έχουν κατηγορηθεί ότι κάνουν κακό στις μέλισσες. Η νέα διεθνής επιστημονική έρευνα βρήκε ότι στο ένα τρίτο των μελιών (34%) η ποσότητα των νεοκοτινοειδών είναι αρκετή για να βλάψει τις μέλισσες.

Τρία στα τέσσερα μέλια σε όλο τον κόσμο περιέχουν νεοκοτινοειδή φυτοφάρμακα, αλλά εντός των ορίων διατροφικής ασφαλείας για τους ανθρώπους (όχι όμως και για τις μέλισσες)

Στο 30% των μελιών βρέθηκε ένα νεοκοτινοειδές, ενώ σχεδόν στα μισά μέλια (45%) ανιχνεύθηκε ένα «κοκτέιλ» από δύο ή περισσότεερα διαφορετικά νεοκοτινοειδή. Το 10% των μελιών περιείχαν τέσσερις ή πέντε τέτοιες ουσίες.

Τα νεοκοτινοειδή εμφανίσθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και σήμερα αποτελούν το ένα τρίτο περίπου της παγκόσμιας αγοράς παρασιτοκτόνων φυτοφαρμάκων. Ονομάσθηκαν έτσι, επειδή βασίζονται στη χημική δομή της νικοτίνης, ενώ η προστατευτική δράση τους οφείλεται στο ότι επιτίθενται στο κεντρικό νευρικό σύστημα των καταστροφικών για τα φυτά εντόμων και άλλων παρασίτων, προκαλώντας τους παράλυση και θάνατο. Οι μέλισσες απορροφούν τα νεοκοτινοειδή μαζί με τη γύρη και το νέκταρ των φυτών.

Η χρόνια επίπτωση των νεοκοτινοειδών στις μέλισσες και στα άλλα έντομα που κάνουν την πολύτιμη εργασία της επικονίασης των φυτών, αποτελεί θέμα επιστημονικής έρευνας και διαμάχης εδώ και χρόνια. Ορισμένες μελέτες έχουν συσχετίσει τα εν λόγω φυτοφάρμακα με τη μείωση του πληθυσμού και την επιδείνωση της υγείας των μελισσών.

Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας Έντουαρντ Μίτσελ του ελβετικού Πανεπιστημίου του Νοϊσατέλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέλυσαν 198 τυχαία επιλεγμένα δείγματα μελιού από τοπικούς παραγωγούς σε όλες τις ηπείρους πλην της Ανταρκτικής (όπου δεν υπάρχουν μελίσσια).

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

Εκεί που συναντιούνται Ατλαντικός και Ειρηνικός σε ένα απίθανο βίντεο…


Η εικόνα είναι πραγματικά εντυπωσιακή καθώς βλέπουμε δύο στρώματα νερού σε διαφορετικό χρωματισμό να προσεγγίζουν το ένα το άλλο και να μοιάζουν ότι δεν αναμειγνύονται. Είναι η συνάντηση του Ατλαντικού με τον Ειρηνικό Ωκεανό που φαίνεται σε αυτό το απίθανο βίντεο. Ωστόσο, η ανάμειξη των νερών συμβαίνει αλλά σε πολύ αργό χρόνο εξαιτίας της διαφοράς στην αλατότητα των νερών και της θερμοκρασίας. Η διαφορά στην πυκνότητα των νερών επιτρέπει να έρχονται κοντά αλλά να μην αναμειγνύονται αμέσως. Ο Ατλαντικός Ωκεανός και ο Ειρηνικός συναντώνται στο Cape Horn, το νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής, που βρίσκεται στο Tierra del Fuego, στη Χιλή.

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

Σκωληκοειδής απόφυση: Επιβεβαιώθηκε τελικά ο ρόλος της

Φως στον “σκοτεινό” ρόλο της σκωληκοειδούς απόφυσης έριξαν αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι ισχυρίζονται όχι μόνο δεν είναι ασήμαντος αλλά αντιθέτως είναι εξαιρετικής σημασίας. Κατέδειξαν ότι ο μικρός, λεπτός σωλήνας που συνδέεται με το παχύ έντερο χρησιμεύσει ως δεξαμενή ευεργετικών βακτηρίων του εντέρου.

«Η ύπαρξη της σκωληκοειδούς απόφυσης αποτελούσε μυστήριο μέχρι τώρα. Θεωρούνταν ένα άσκοπο, επιφανειακό όργανο, με μέσο μήκος 5-10 εκατοστά και περίπου 6-8 χιλιοστά διάμετρο, επιρρεπή στην ανάπτυξη επώδυνης φλεγμονής, γνωστή ως σκωληκοειδίτιδα, η οποία προκαλείται από την απόφραξη του αυλού της είτε από κόπρανα/στερεά τροφικά κατάλοιπα) είτε από ιογενείς λοιμώξεις, εντεροκολίτιδα κ.λπ. Η σκωληκοειδίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και νέους ενήλικες, δηλαδή στις ηλικίες 10-30 ετών, ενώ είναι η συχνότερη έκτακτη επέμβαση σε εγκύους», μας εξηγεί ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος - Διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών - Ιατρικού Περιστερίου και Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής (www.axiarchos.gr).

Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανατομίας Heather Smith του Κολλεγίου Οστεοπαθητικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Midwestern της Αριζόνα, μελέτησε τo έντερο και τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά 533 διαφορετικών θηλαστικών ως μέρος της έρευνάς της για την εξέλιξη της σκωληκοειδούς απόφυσης και δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Comptes Rendus Palevol.
Τα ευρήματα της επιστημονικής ομάδας ήταν τόσο ισχυρά που κατάφεραν να απορρίψουν αρκετές προηγούμενες υποθέσεις για το ρόλο της σκωληκοειδούς απόφυσης, σύμφωνα με τις οποίες η ύπαρξή της ενδεχομένως να συνδέεται με διαιτητικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες, και να υποστηρίξουν άλλες με παρόμοια της συγκεκριμένης μελέτης ευρήματα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...