Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης
Στους πρώτους Αποστολικούς Χρόνους ήταν άγνωστη η περίοδος του Τριωδίου. Όπως φαίνεται σε αλληλογραφία του Αγίου Ειρηναίου με τον Επίσκοπο Ρώμης Βίκτορα, οι Χριστιανοί νήστευαν μόνο τη Μ. Παρασκευή (άλλοι 24 ώρες, άλλοι 40 ώρες) προς τιμήν των Παθών του Χριστού. Την είδηση αυτή την αναφέρει και ο Ευσέβιος (Εκκλησιαστική Ιστορία, 5.24.12). Στην Παλαιστίνη και στη Συρία η προετοιμασία για την Ανάσταση διαρκούσε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Σε πολλές Παλαιστινιακές κοινότητες νήστευαν σαράντα ημέρες κατά το πρότυπο του Χριστού στην Έρημο, κατά το πρότυπο του Μωυσή στο Όρος Σινά και κατά το πρότυπο του Προφήτη Ηλία. Αυτοτελής νηστεία σαράντα ημερών φαίνεται ότι ήταν γνωστή απ το τέλος του 3ου αι. σε πολλές Χριστιανικές κοινότητες Το 325 γενικεύεται ως θεσμός με τον 5ο Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα. Λήγει την "9η ώρα" (απόγευμα) της Παρασκευής της "Έκτης Εβδομάδος των Νηστειών". Από την στιγμή εκείνη, με την αγρυπνία της "Αναστάσεως του Λαζάρου" αρχίζει η " Εβδομάς των Παθών" που τελειώνει τη νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου (όταν "κλείνει το Τριώδιον" και "ανοίγει το Πεντηκοστάριον".
Η εβδομάδα πριν την Καθαρά Δευτέρα θεωρείται "προετοιμασία" για την νηστεία. Κατά παράδοση οι νοικοκυρές αποφεύγουν να μαγειρεύουν κρέας και ψάρια. Συνηθίζουν να ψήνουν πίτες (κυρίως τυρόπιτες). Γι' αυτό η εβδομάδα ονομάστηκε "Τυρινή" ή "της Τυροφάγου".
