Ιώδιο (I)
Το ιώδιο ανήκει στην κατηγορία των μετάλλων και στην υποκατηγορία των ιχνοστοιχείων, είναι δηλαδή από τα συστατικά που βρίσκονται σε πολύ μικρή συγκέντρωση στο σώμα μας. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ο ρόλος τους στην λειτουργία του οργανισμού δεν είναι σημαντικός.
Το ιώδιο αποθηκεύεται στο θυρεοειδή αδένα και εκεί χρησιμοποιείται για τη σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς. Οι πιο σημαντικές είναι η τριoδοθυρονίνη (Τ3) και η θυροξίνη (Τ4). Έλλειψη ιωδίου συνεπώς μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδή. Ένα από τα πρώτα σημάδια της έλλειψης είναι η ύπαρξη βρογχοκήλης, δηλ. η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Οι πιο βαριές περιπτώσεις της έλλειψης ιωδίου οδηγούν σε υποθυρεοειδισμό.
Καλές πηγές ιωδίου είναι τα θαλασσινά και τα ψάρια πχ μύδια, στρείδια, αστακός, μπακαλιάρος, σαρδέλλες κλπ. τα οποία παίρνουν το ιώδιο τους από τη θάλασσα. Όσον αφορά στα φυτικά τρόφιμα, η περιεκτικότητα τους σε ιώδιο εξαρτάται από τα εδάφη στα οποία καλλιεργήθηκαν. Αντίστοιχα στα ζωικά τρόφιμα, η ύπαρξη του ιωδίου είναι ανάλογη της διατροφής του ζώου. Εδάφη σε ορεινές περιοχές συνήθως είναι φτωχά σε ιώδιο. Σήμερα το αλάτι εμπλουτίζεται με ιώδιο (ιωδιούχο ή ιωδιωμένο αλάτι) για να αποφεύγεται η ανεπάρκεια του ιωδίου στον γενικό πληθυσμό.
Η απορρόφηση του ιωδίου ενισχύεται από την παρουσία του σεληνίου στη διατροφή.
Αντίθετα υπάρχει μία κατηγορία ενώσεων που λέγονται βρογχοκηλογόνοι (goitrogens), οι οποίες εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό. Αυτές οι ενώσεις βρίσκονται στο λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τις πατάτες, τα φυστίκια, την ελαιοκράμβη, τη σόγια, τη φαιοφύκη κ.α. Ευτυχώς απενεργοποιούνται με το μαγείρεμα.
Το ιώδιο ανήκει στην κατηγορία των μετάλλων και στην υποκατηγορία των ιχνοστοιχείων, είναι δηλαδή από τα συστατικά που βρίσκονται σε πολύ μικρή συγκέντρωση στο σώμα μας. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ο ρόλος τους στην λειτουργία του οργανισμού δεν είναι σημαντικός.
εικόνα 1: Θυρεοειδής και παραθυρεοειδής αδένας wikipedia.org
Καλές πηγές ιωδίου είναι τα θαλασσινά και τα ψάρια πχ μύδια, στρείδια, αστακός, μπακαλιάρος, σαρδέλλες κλπ. τα οποία παίρνουν το ιώδιο τους από τη θάλασσα. Όσον αφορά στα φυτικά τρόφιμα, η περιεκτικότητα τους σε ιώδιο εξαρτάται από τα εδάφη στα οποία καλλιεργήθηκαν. Αντίστοιχα στα ζωικά τρόφιμα, η ύπαρξη του ιωδίου είναι ανάλογη της διατροφής του ζώου. Εδάφη σε ορεινές περιοχές συνήθως είναι φτωχά σε ιώδιο. Σήμερα το αλάτι εμπλουτίζεται με ιώδιο (ιωδιούχο ή ιωδιωμένο αλάτι) για να αποφεύγεται η ανεπάρκεια του ιωδίου στον γενικό πληθυσμό.
Η απορρόφηση του ιωδίου ενισχύεται από την παρουσία του σεληνίου στη διατροφή.
Αντίθετα υπάρχει μία κατηγορία ενώσεων που λέγονται βρογχοκηλογόνοι (goitrogens), οι οποίες εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό. Αυτές οι ενώσεις βρίσκονται στο λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τις πατάτες, τα φυστίκια, την ελαιοκράμβη, τη σόγια, τη φαιοφύκη κ.α. Ευτυχώς απενεργοποιούνται με το μαγείρεμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου