Ο αμερικανός William Beaumont παρατήρησε για πρώτη φορά τις διαδικασίες που συνέβαιναν στο εσωτερικό ενός στομάχου σε έναν ζωντανό άντρα, στον οποίο ένας πυροβολισμός του είχε δημιουργήσει μια βαθιά πληγή που δεν επουλωνόταν.
Στις αρχές του 1800 η διαδικασία της πέψης ήταν ένα μυστήριο τυλιγμένο από εικασίες και συζητήσεις. Οι άνθρωποι δε γνώριζαν τι πραγματικά συνέβαινε μέσα στο στομάχι. Ο 17ος και ο 18ος αιώνας γέννησαν μια μεγάλη συζήτηση μεταξύ εκείνων που πίστευαν ότι ήταν μια χημική διαδικασία και εκείνων που επέμειναν ότι ήταν μηχανική διαδικασία (κονιορτοποίηση). Παράλληλα, πολλοί φυσιολόγοι πίστευαν στον Βιταλισμό (Vitalism), οι οποίοι υποστήριζαν ότι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να περιγραφούν οι ανθρώπινες διαδικασίες με τόσο μη πνευματικούς όρους.
Μπαίνοντας στον 19ου αιώνα, στην Ευρώπη το ενδιαφέρον των ερευνητών για τις πεπτικές διαδικασίες ήταν πολύ μεγάλο δημιουργώντας πολλές φορές έντονες διαμάχες, ειδικά στη Γαλλία. Εκείνη τη περίοδο η ιατρική στην Αμερική είχε μείνει πίσω και, κατά συνέπεια, κανένας μεγάλος αμερικανός ερευνητής δεν συνέβαλε σε αυτήν τη συζήτηση στην Ευρώπη. Έτσι ο αμερικανός William Beaumont, δεν γνώριζε τη διαμάχη και το ενδιαφέρον για την πέψη στην Ευρώπη. Ωστόσο, όταν παρουσιαστεί μπροστά του ένα επιστημονικό «θαύμα» θα έχει τα μέσα να ξεπεράσει τις έρευνές τους. Ο Beaumont έγινε γιατρός μαθητεύοντας δίπλα στον Benjamin Chandler, έναν αναγνωρισμένο γιατρό στο Vermont.
Εκείνη την εποχή, το πιο κοινό μέσο για την απόκτηση ιατρικής εκπαίδευσης ήταν μαθητεύοντας δίπλα σε έναν άλλο γιατρό. Ο Beaumont πιστοποιήθηκε για να ασκήσει ιατρική από την Third Medical Society του Vermont το 1812. Στη συνέχεια, απέκτησε περαιτέρω χειρουργική εμπειρία στο στρατό των ΗΠΑ κατά τον πόλεμο του 1812. Μετά το τέλος του Πολέμου, άνοιξε ιατρείο στο Plattsburgh, New York, όπου γνώρισε τη μελλοντική του σύζυγο, Deborah Greene. Ο Beaumont απέκτησε εμπειρία στη φροντίδα στρατιωτών και πραγματοποίησε πολλές αυτοψίες. Κατά τη μάχη της Υόρκης, πέρασε δύο ημέρες ακρωτηριάζοντας άκρα. Κανένας από τους 200 ασθενείς του δεν πέθανε. Ωστόσο, εννέα χρόνια αργότερα, όταν θα τοποθετηθεί στο Fort Michilimackinac, Mackinac Island, Michigan Territory, θα συναντήσει ένα τραύμα όπως κανένα άλλο.
Ο Beaumont ήταν ο μόνος γιατρός στο νησί, όταν στις 6 Ιουνίου 1822, κλήθηκε να φροντίσει έναν 19 χρόνο Γάλλο-Καναδό κυνηγό, υπάλληλο της American Fur Company, που είχε πυροβοληθεί κατά λάθος στο στομάχι από κοντινή απόσταση.
Ο Beaumont δε γνώριζε τότε ότι αυτή η κλήση θα του έδινε την ευκαιρία να αλλάξει την πορεία όλων όσων γνωρίζαμε για την πέψη, καθώς και να οδηγήσει στην ανάπτυξη της πειραματικής ιατρικής. Το τραύμα ήταν σοκαριστικό. Ένα μεγάλο μέρος της πλευράς του ανατινάχτηκε. Αρκετά όργανα υπέστησαν ρήξη.
Ο Beaumont ήταν σίγουρος ότι ο ασθενής του, ο Alexis St. Martin, θα πεθάνει, αλλά ο Beaumont πραγματοποίησε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς αντισηπτικό και χωρίς αναισθησία στον St. Martin για αρκετούς μήνες και τελικά καθώς περνούσε ο καιρός εκείνος κατάφερε να αναρρώσει.
Παράθυρο στην πέψη
