Τι μπορεί να συνδέει αυτά τα τρία;
Όταν μιλάμε για τους νεκρούς ενός πολέμου το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι τα θανάσιμα τραύματα από σφαίρες και οβίδες. Όμως ένας πολύ μεγάλος αριθμός στρατιωτών υποφέρουν από διάρροια. Και το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο των προηγούμενων αιώνων αλλά συνεχίζεται και σήμερα.
Οι στρατιώτες είναι κάτι σαν ταξιδιώτες
Σε κάθε τους μετακίνηση εκτίθενται σε νέα βακτήρια και παθογόνα, στα οποία το σώμα τους δεν έχει συνηθίσει να αμύνεται. Εάν προστεθεί σε αυτό και η πολύ κακή υγιεινή των στρατοπέδων τότε η εμφάνιση δυσεντερίας είναι πολύ πιθανή. Η δυσεντερία δεν είναι μόνο μια άβολη και επώδυνη νόσος αλλά μπορεί να αποβεί και μοιραία. Ακόμη και με τα σημερινά φάρμακα οι λοιμώξεις συνεχίζονται.
Οι ναζί που εισέβαλαν το 1941 στη βόρειο Αφρική, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν αποτέλεσαν εξαίρεση.
Μόνο οι Βεδουίνοι μια τοπική ομάδα νομάδων κατάφερνε να αποφεύγει τις λοιμώξεις. Και το μυστικό τους; Τα κόπρανα καμήλας. Μόλις αισθανόταν ότι ξεκινά η διάρροια αμέσως ακολουθούσαν τις καμήλες τους. Μόλις αφόδευε η καμήλα ο νομάς τα μάζευε αμέσως και έτρωγε μερικά όσο ήταν ακόμη φρέσκα και αχνιστά.
